Noah Baumbach sanki roman yazmak istemiş de sonra bildiği işi yapmak için film yapmaya karar vermiş. Film bittiğinde, kalınca bir romanın son sayfasını da haklayıp arka kapağa geldiğimi fark edip yavaşça kapatıyormuşum gibi hissettim. 2 saate yakın bir sürenin sonunda "Yaa, nasıl, devam etmiyecek mi, devam et, biraz daha anlat.." diyesim geldi. Filmde de hiçbir şey olduğu yok esasen, karakterlerin hayatından kesitler.. İsminde de dediği gibi seçilmiş hikayelerden oluşan bir derleme..
Heykel sanatçısı bir babanın farklı annelerden iki oğlu Danny ve Matt; Danny'nin kız kardeşi Jean, Baba Meyerowitz'in çocuksuz son eşi Maureen ve Danny'nin kızı Eliza tanıma şerefine eriştiğimiz aile fertleri. Çok kısa da Matt'in annesi Loretta'yı ve ünlü aktris Sigourney Weaver'ı görüyoruz. Sig ne alaka, o da mı aileden, yok yahu bir sergide karşılaşıyorlar onunla.. Danny eskiden piyano çalarmış, bırakmış ve şimdi pek bir şey yaptığı yok; Danny'nin kızı Eliza Sinema eğitimi almak üzere üniversiteye gidiyor. Tam bir sanatçı aile!.. Bir tek Matt muhasebeci olmuş, o da başka şehirde yaşıyor ve durumu hepsinden daha iyi...
Heykeltıraş baba Harold'ın çocuklarıyla klasik bir baba-oğul veya baba-kız ilişkisi yok - anlaşamaz gibiler ama aslında anlaşıyor gibiler de, aslında epey klasikmiş. Maddi olarak çok iyi durumda değillerdir ve son eş Maureen'in de baskılarıyla uzun zamandır yaşadıkları bu atölye-evi satacaklardır. Danny öğrendiğinde çok üzülür engel olabilmeyi çok ister. Baba Meyerowitz yıllardır burada yaşamış, çok bağlı bir aile olmasalar da hepsinin bu evde parça parça anıları birikmiştir. Yani Danny öyle düşünür, onun için satılmasını istemez.
Ben bu tarz aileleri tanıyor gibiyim ya. Beyoğlu'nun arka sokaklarında, Cihangir'de veya Galatasaray'da falan dolaşırken hissedilir bir şey bu, o eski ama işlemeli kolonları ve cumbaları olan apartmanlara bakıp -burada böyle insanlar yaşıyor- falan diye geçer içinizden. Belki çok para kazanamayan ama bir şekilde sanatsal bir uğraşı olup o bohem yaşam tarzını sürdürmeye çalışan insanlar.. Ve genelde sanatçı ailelerden gelinir ve bir dönem para kazanabilmiş olmanın eseridir o evler; nesiller o evlerde yaşar, yani birkaç nesil işte.. Birkaçını tanıma hatta tanışma şansım oldu Cihangir'de yaşayan sanatçılardan; yazar anne-baba hatta baba resim de yapıyor, heykel de - kız da sinemacı olmuş, çok değil hiçe yakın bilinirlikte -bilen biliyor- ama hala bir şeyler üretip bir şekilde o yaşam tarzını sürdürmeye çalışıyor. Etraflarında yine sanatçı dostlar var ve sanat konuşuluyor ve mecburen bu sanatçı hayatı yaşanıyor. Ama ailenin belki bir ferdi de Matt gibi sıyrılabilir, beceremez sanatla yaşamayı... Vardır belki tanıdıklarımın ailelerinde de sanatla uğraşmayan.. Ama genel bir sonuçla sanatçı anne ve/veya baba genelde sanatçı çocuklar yetiştiriyor. Çünkü sanatın devamı en az bir başarıya bağlıdır, gerçi her alanda başarı devamlılığı tetikler ama sanatta bu daha kolay.. Annen resim yapıyorsa evde malzemeler vardır ve sen de en azından bir kere denersin, denemen başarılıysa veya bunu denemek hoşuna giderse devam edersin. Sanatın numarası, tekrar tekrar deneyebilme rahatlığıdır. Ben bir muhasebeci olmak istesem, ilk işimde hesap hatasından sıçsam, ikincisinde de sıçsam, üçüncüsü olmaz ama sanatın herhangi bir dalında bu başarıya ulaşana kadar denenebilme imkanı işleri kolaylaştırır. Bunun için sanatçı ailelerden sanatçı çocuk yetişmesi olasılığı yüksektir.
Bence bu neredeyse çok tatlı bir yaşam biçimi ve Meyerowitz'leri tanımak da bu sebepten çok iyi geldi. Keşke devam etseydi.. Bana tekrar Cihangir sokaklarında gezinmeyi hatırlattığı için çok sevdim filmi.. Bence seversiniz.. Bir Netflix Orijinali olan filmin kadrosunda, Dustin Hoffman, Adam Sandler ve koca kafalı Ben Stiller başı çekiyor.
9 Nisan 2020
