Sanat filmi dediğimiz şu bağımsız sinemanın geleceğini çok da parlak göremiyorum. Eyvallah üretim var, bu iyi bir şey ama sanki kendini tekrar ediyor, ne uzuyor ne kısalıyor gibi. Gerek hikaye anlamında gerek teknik anlamda birbirinin benzeri işler izliyoruz. İşin acı tarafı bir süre sonra sıkılıp izlemekten vazgeçeceğiz. Hepsi fakir hayata odaklanmış, topluma ayna tutan hikayeler; bir tane yalıda geçen bağımsız sinema izlemedim, varsa da bilmiyorum yani, hiç denk gelmedim. Hepsi inanılmaz bir dip sesle, ayak sürüme sesiyle dolu, kapı gıcırtısından durulmuyor. Eyvallah hepimiz Ceylan'ın kasabasından çıktık geldik de, biraz güncelleyelim böyle olmuyor. Tamam teknik konuda hadi bütçe yeterli değil doğru ekip ve ekipmanla çalışılamıyor diyelim ama aza da indirilmiyor, gayret yok. Komple de yok değil aslında ama doğru çalışanların sayısı yeterli değil bence.
Epeydir izlemek için USB'emde bekleyen 4 yerli filmden biriydi Toz Bezi (2015), seçim yaparken kronolojik mi takılsam yoksa alfabetik mi derken kadrolara baktım nedense; İnselel'i görmemle seçim süreci adeta Altın Gol tekniğiyle tamamlanmış oldu. Kavak Yelleri (2007-2011)'nde aşık olduğum, sonraları da ara ara televizyonda dizilerde görebildiğim ama tabii ki oturup izleyemediğim bir isim Didem İnselel. Güzel kadın.
Ahu Öztürk'ün yazıp yönettiği film İstanbul Film Festivali'nde En İyi Türk Filmi ve En İyi Senaryo ödüllerini kazanmış. İstanbul'da gündelik temizlik işleri yapan iki kadının hikayesi anlatılıyor. Biri kocasına, git iş bulmadan gelme, demiş; koca da bir daha gelmeyince küçük kızıyla bir başına kalmış. Diğeri de kocasından hep şikayetçi, ama kocası gelmeyenleri de görünce -ne de olsa evin erkeği diye- küçük bir şükür pozisyonunda bekliyor. Bu iki kadının dertleri, tasaları, dedikoduları...
Fakirliğin daha da doğrusu o fakirliğe sebep olan eğitimsizliğin, imkansızlığın bunalttığı bir dünyada insanların devam etmek için karar vermeleri gereken anlardaki seçimlerini görüyoruz. Bir de Kürtçe konuşulan sahnelerde altyazı olmadığı için hiçbir şey anlamıyoruz. Altyazı tınne hımına.
Tamam, Ahu Hanım anlatmış hikayesini. Binbir meşakatle film yapmış, yetmemiş festivallere sokup insanlara izletmiş, güzel. Ama bu teknik seviyede bir filme Yılın En İyi Türk Filmi ödülü vermek nedir İFF?! Biraz da sizin yüzünüzden bi yerlere gidemiyor belki de Bağımsız Türk Sineması. Yenilikçi vizyon sahibi fikirleri teşvik edecek adımlar atmak gerekmez mi sizce de, büyük düşünün!
Başrollerde yer alan Asiye Dinçsoy ve Nazan Kesal'ı tebrik ediyoruz. Özellikle Dinçsoy'u sadece ben değil birkaç film festivali de tebrik edip ödül vermiş. Bu ikili dışında kadroda Didem İnselel, Serra Yılmaz ve Mehmet Özgür yer alıyor.
Filme puanım 4, daha fazlasını vermek içimden gelmiyor. 572 kişinin oyladığı imdb.com puanı da 6,7. Demek ki birilerinin içinden gelmiş.
23.11.19
