Bir buçuk iki senedir izlenecek listemde bekleyen filmi yeni izledim. Çok da beğendim, hatta Shame (2011) kadar beğendim diyerek beğenimi somutlaştırayım. Ele gelir oldu şimdi. Yazan yöneten Scott Graham'ken, Oscar'lı Stutterer [2015]'da izlediğim Chloe Pirrie başrol Shell'i oynuyor. Game of Thrones'un Benjen Stark'ı Joseph Mawle, Shell'in babasını; Agents of S.H.I.E.L.D.'ın Fitz'i Iain De Caestecker ise Adam'ı oynuyor.
Annesi, Shell çok küçükken evi terk etmiş. Babasıyla beraber ıssız bir otoban kenarında benzinlik işleten Shell, ıssıza alışmış bir dingin. Ha bu demek değil ki biri benzin almak için durduğunda heyecanlanmıyor. (Bu halleri Iğdırlı Serkan'ı hatırlatıyor, "Mecbur," diyordu Serkan, "çalışmak zorundayız." bkz. Serkan..) Günde bazen iki günde bir gelen oluyor, bir kısmı devamlı o yolu kullanan tipler olduğu için tanıdıklar. Çok nadir de yabancılar duruyor. Shell, sara hastası babasının tek dayanağı, bi ara kız kayboluyor ortadan da adam nasıl telaşlanıyor.
Şöyle ilginç bir mevzusu var filmin: Shell üşüdüğünde, üzüldüğünde ne bileyim canı istediğinde babasına sarılmak istiyor mesela, baba biraz mesafeli. Hatta bir ara babanın sadece sara değil başka rahatsızlıkları olduğu da ortaya çıkıyor, kızını karısı sanarak dertleşiyor falan, sonra fark ediyor, utanıyor. Gidik yani biraz. Issızda olmalarının durumu iyice dramatikleştirdiğini ve hikayenin bunu çok güzel kullandığını da belirtmek gerek.
Açıkçası filmi uzun süre izlemememin sebebi dışarıdan bakınca aşırı sıkıcı durmasıydı. İzleyince, kocaman bi siktir çektim kendime, çok etkilendim, çok beğendim. İskoç yönetmenin kullandığı müzikler ve tipografi tercihleri de filme sınıf atlatan detaylar. Yine İskoç Chloe Pirrie'nin oyunculuğu ve tatlılığı da diğer filmlerini izlenecek listesine ekletir cinsten. Filme puanım 8/10
310117
