Bir süre önce 'yayalaştırma çalışması' kapsamında Taksim Meydanı'nın çehresini değiştirecek kazı çalışmaları başlamıştı. Çalışmalar sürdü, günler geçti, sıra Gezi Parkı'nın bulunduğu alandaki ağaçların sökülmesine geldi.
Çevreci arkadaşlar, ağaçlara dokundurtmak istemedi, toplandılar parkta, eylem yaptılar. Gece boyunca ağaçların yanına kurdukları çadırlarında nöbet tuttular. Sabah olduğunda polis/zabıta çadırlarını ateşe verdi. Bu hareket tepki topladı haliyle..
Tepki gittikçe büyüdü. Polis biber gazıyla kalabalığı dağıtmaya çalıştı. Polisin aşırı güç kullandığını düşünenler Gezi Parkı'na toplanmaya, polisi protesto etmeye geldiler. Gazı abartan polise taşla karşılık verenler oldu. Polis daha çok gaz attı ama kalabalık dağılmıyor aksine gittikçe büyüyordu.
Günler süren çatışma siyasi gazla körüklendi, tepki arttı. Olaylar, Gezi Parkı ve Taksim'den Beşiktaş'a doğru hatta ülke geneline taştı. En büyük çatışmalar Beşiktaş'ta gerçekleşti.
Polis Taksim'den çekildi, eylemciler Beşiktaş'tan. Şu an halen Gezi Parkı'nda, diktatör başbakana ve polisin şiddetine kızan kalabalık ağaçların başında nöbet tutuyor. Sürekli bir döngü var parkta, insanlar evlerine gidip dinlenip geri geliyorlar, işe gidip geri geliyorlar, sınava girip geri geliyorlar. Gerçi son zamanlarda park içinde oluşturulan gruplar, ilk günlerde parkta bulunan insanların zihniyetine paralel gitmiyor. Sendikalar, dernekler ve bazı partiler kendi dertlerini genelin derdinin üstünde görmeye başladı. Ülke geneline sıçrayan olaylar devam ediyorken, parkta festival havası hakim şu sıralar. Bunlar benim en başından beri gözlemlediklerim.
Gittik, tepkimizi gösterdik, şiddete karşı olanlar olarak şiddetin kucağına gittik.
08.06.13
